KARDEŞİMİN HİKAYESİ ''LİVANELİ''

 

''Aşk, bir uçurum kıyısında gözü bağlı yürümektir.''

Zülfü Livaneli'nin bir çok kitabını okumuş biri olarak diyebilirim ki ''Kardeşimin Hikayesi'' bambaşkaydı. Elbette Livaneli'nin duru Türkçesi ve kendine has karakteri duruyordu ama yinede bambaşkaydı. Benim damağımda farklı bir Livaneli tadı bıraktı. Zaman zaman Ahmet Ümit okuyor gibi hissettim. Bir cinayet konusunu da işlediğinden olabilir. Çünkü kitabın başında cinayeti çözümlemeye çalışacak sanıyorsunuz. Hiç de öyle olmadığını sayfalar ilerledikçe fark ediyorsunuz. Ve kitabın başında çok az sezdiğiniz şeyi sonunda size güm diye söylediğinde yinede şaşırmaktan alıkoyamıyorsunuz kendinizi.

Kitap İstanbul'un Karadeniz kıyısında bir köyde yaşayan Mühendis Ahmet Bey'in çevresinde dönüyor. Ahmet kendi başına sadece kitaplardan oluşan bir dünyada yaşıyor. Bu inzivaya çekilmiş adamın hayatına köye bir cinayet soruşturması için gelen gazeteci kız istemeden dahil oluyor. Sonra başlıyor kıza kardeşinin hikayesini anlatmaya. Ama ne hikaye, ne acı ve kitabın sonunda aslında biraz olsun sezdiğiniz ama yine de konduramadığınızdan, gerçeğe şaşırmanız...

Daha da anlatamam, kesinlikle okuyun. Ben bu kitabı bitireli bir kaç gün oluyor. Yeni bir kitaba ancak dün başlayabildim. Yeni kitabım ''Kaiken'', kesinlikle yavan geldi. Livaneli'den sonra çeviri roman ve cinayet romanı okunmazmış.

Bu arada Livaneli ne kadar yaşlanmış. Her gördüğümde daha da değişmiş buluyorum onu. Umarım Allah uzun ömür verir de bize daha da güzel bir çok roman bırakır. Onun yazdıklarını okumak gerçekten harika.