BEN BU ARALAR

Ben bir koltuğumda 4 karpuz taşıyınca bazen bazılarını düşürebiliriyorum. Çok şükür kırılmadan ufak hasarlarla bugüne geldim. Ama toparlanmazsam, karpuzlarımdan bazıları fena hasar alacak. Bu aralar işe düzenli gittim. Bir aydır hiç fire vermedim, üstelik geçen hafta sonu da Kapadokya'ya gittim, kısa bir tatil için. Haliyle çok yoruldum, evimi ve okulumu ihmal ettim. Belli bir yaştan ve sorumluluktan sonra da okuması gerçekten çok zor oluyormuş. Dersleri anlamak benim için her zaman kolay oldu, hala da kolay ama bazen ödevleri yapacak güç bulamıyorum  içimde. Birde benim bir işe başlamadan önce kafada tasarlama olayım vardır. Ödevin teslim süresi on gün diyelim, ben ilk beş gün sadece ama sadece düşünürüm. Benim kadar çok konuşan bir insanın bu kadar çok düşündüğüne ancak bir şey üzerinde çalışırken şahit olabilirsiniz. Kafamda en ince ayrıntıya kadar düşünür, plan yapar, taslak çıkarırım. Sonrasında ödevi tamamlamam en fazla üç gün sürer. Sonrasında da onu mükemmelleştiririm ama şimdilerde düşünmeye bile odaklanamıyorum. Ev işleri, yemek, iş, arkadaş tafrası, eş, okul, tarla vs... hepsi ayrı ayrı vakit alıyor. Bazen organize olmakta zorlanıyorum. Yeni planlar yapmaya başladım umarım uyabilirim bu sefer çünkü sistemli ve düzenli yaşamazsam ben hiç bir işe yetişemem. Dün eşime süpriz doğum günü partisi yaptım. Ayrıntılarını sonra paylaşacağım. Yardımcı olan bütün arkadaşlarıma çok teşekkür ediyorum. Onlar sayesinde her şey çok güzeldi. Eşimi mutlu ettim ve dilek defterimdeki bir dileğim daha olmuş oldu. Acayip işe yarıyor bu dilek defteri, onun da ayrıntılarını paylaşacağım. Özlediniz mi beni bilmem ama ben blogumu çok özledim. Düzenli yazmak terapi gibi eski halime geri döneceğim. Görüşürüz canlarım:))))